‘Werken zonder deadlines is zalig’

‘Werken zonder deadlines is zalig’

Jan Gunneweg (38) ziet er topfit uit. Zijn verleden als topsporter is nog zichtbaar – hij behoorde enige jaren tot de nationale juniorenschaatstop. Voor het interview zit hij achter zijn bureau en klopt wat zaagsel van zijn broek. Hij lacht. Die lach lijkt onuitwisbaar. “Ik ben zeker een optimist, dat is de aard van het beestje. Maar goed, ik heb dan ook het leukste werk dat er bestaat”, aldus de designer annex houtbewerker.

Zijn conditie is ook het resultaat van een gezonde levensstijl. “In de ochtend, voordat de kinderen wakker worden, trek ik er graag op uit voor een stevige wandeling of doe ik sportoefeningen. Daarnaast koop ik al vijftien jaar voornamelijk biologische producten en eet ik sinds vier jaar geen suiker en vreemde toevoegingen meer. Daardoor bruis ik van de energie en voel ik mij de hele dag door goed.”

In vlammen op
Jan praat honderduit. Over zijn opdrachten en opdrachtgevers, over het feit dat hij zonder deadlines werkt, maar ook over de tegenslagen die hij ondervindt. Zoals de rampspoed die hem 11 december 2019 trof. Zijn ontwerpbureau en werkplaats gingen in vlammen op. Gerealiseerde opdrachten, prototypes, mallen, machines, gereedschappen en het frame van zijn allereerste houten fiets werden verwoest. “Mijn schoonzus stond die ochtend om half zes bij mij thuis op de stoep. Zij woont dichtbij en was wakker geworden van de sirenes. Ik ben direct naar de plek des onheils gegaan. Daar leek het wel oorlog. Ook diverse andere bedrijfspanden waren door het vuur weggevaagd. Daar zag ik mensen huilen van verdriet. Zelf was ik natuurlijk ook behoorlijk geschrokken en ging meteen een lijst maken van mijn spullen die ik was kwijtgeraakt. Die lijst was best lang. Toch ben ik geen moment bij de pakken neer gaan zitten. Ik zag het ergens ook wel als een soort van nieuwe start. In de natuur gaat het ook zo. Eerst verbrandt de grond, daarna is de grond extra vruchtbaar en komt alles erop tot bloei. Zo moest het met mijn bedrijf dan ook maar gaan, met die gedachte kon ik leven. Wel was er later een moment dat ook ik mijn tranen niet kon bedwingen. Toen een vrouw een pannetje soep kwam brengen en een vriend met een envelop met geld aankwam namens omringende ondernemers om een gezellig weekend weg te kunnen met mijn gezin schoot ik vol. Het was de menselijke steun, die mij emotioneerde. Uit iets ergs ontstaan dus ook mooie dingen. Diverse collega-ondernemers boden onderdak aan, zodat ik mijn werk snel weer kon voortzetten. Momenteel zit ik tijdelijk aan de Otterkoog en ondertussen wordt mijn vestiging op bedrijventerrein Beverkoog weer herbouwd.”

Lees meer

 


Reacties

WhatsApp us!