Is de ondernemer bedrogen?

Is de ondernemer bedrogen?

Het eerste kabinet Rutte was, met CDA als coalitiegenoot en PVV als gedoogpartner, een ondernemerskabinet. 

Politiek verslaggever Frits Wester beantwoordt de vraag:

Is de ondernemer bedrogen?

Rutte II lijkt het tegenovergestelde te zijn. Met onder andere de verhoging van de BTW, de fikse opwaardering
van de assurantiebelasting, het afschaffen van de rode diesel en het in takt laten van de CAO voor de bouw maakte
de VVD zich niet geliefd in ondernemersland. Dat had Mark Rutte ons niet beloofd. Bedroog hij de kiezer?

De bekendste politiek verslaggever van Nederland, Frits Wester, snapt het sentiment, maar kijkt er niet van op: “De Nederlandse politiek draait om concessies. Velen zien dat als een zwakte, maar tegelijkertijd is dat ook een bewezen kracht. Want Nederland wordt al decennialang geregeerd door coalities van partijen en heeft eigenlijk al net zo lang een van de sterkste economieën van de wereld.”

Begrijpt u dat ondernemers teleurgesteld zijn? 
“Enerzijds begrijp ik dat natuurlijk, maar anderzijds moeten zij ook inzien dat de VVD als enige regeerpartij niet zou kunnen functioneren. Je moet nu eenmaal een meerderheid hebben om beslissingen te kunnen forceren. De VVD had dus een of meerdere partners nodig.”

Vond u het logisch dat de VVD en de PvdA gingen samenwerken? 
“Gezien vanuit de point of view van de kiezer wel. VVD en PvdA kwamen naar voren als veruit de grootste partijen. Dan is het logisch dat deze partijen elkaar als eerste zouden opzoeken. Persoonlijk had ik het verstandiger gevonden om een partij als D66 en misschien ook de ChristenUnie bij dit kabinet te betrekken. Dan had je in de Tweede Kamer meer draagvlak gekregen en hadden de standpunten binnen de coalitie minder extreem geweest. Nu heb je de PvdA, die een ruk naar links moest maken om de oprukkende SP een halt toe te roepen. En nu heb je de rechtse VVD. D66 en ChristenUnie liggen daar tussenin. Een van die extremen was natuurlijk het voorgenomen besluit om de zorgpremie inkomensafhankelijk te maken. Een heel links besluit. Dat pikte de VVD-achterban niet en moest door Rutte met alle excuses van dien worden teruggedraaid.”

Is het regeerakkoord te snel tot stand gekomen?
“Ja, dat mag je wel concluderen. Mark Rutte en Diederik Samson zijn te opportunistisch geweest. Ze wilden te graag snel aan Nederland laten zien dat ze dikke vrienden waren. De gevolgen kennen we.”

Waar laat de kiezer zich in zijn stem-gedrag door leiden?
 “In Den Haag komen ze daar niet graag openlijk voor uit, maar de kiezer kiest een persoon in plaats van een partij. Diederik Samson is daar een uitgesproken voorbeeld van. De PvdA stond op twintig zetels en zou aan de linkerflank voorbijgestreefd worden door de SP. Toen begonnen de debatten en Samson kwam daarin keer op keer als beste naar voren. Niet door wat hij zei, maar hoe hij de dingen zei en hoe hij overkwam. Dat zag je bij de vorige verkiezingen bij Emiel Roemer ook, de voorman van de SP. Hij maakte grapjes, had een grote aaibaarheidsfactor en won op basis van charisma heel veel stemmen.”

Maar die raakte hij bij de laatste verkiezingen weer kwijt.
“Ja, dat had eigenlijk niemand verwacht. Achteraf gezien kun je stellen dat de druk op de schouders van Roemer te groot was geworden toen de debatten begonnen.” Om daar tussen neus en lippen aan toe te voegen: “Het is voor Nederland ook beter dat een partij als de SP niet aan de macht komt.” En dan de draad weer op te pakken: “Maar goed, Samson had niets te verliezen, Roemer heel veel. En dan zie je wat druk met een mens kan doen, zelfs al ben je gepokt en gemazeld in de politiek. Een ander goed voorbeeld is natuurlijk Wouter Bos, die in zijn eentje bijna de helft van de kiezers op zijn hand kreeg. Echter, dat was tien maanden vóór de verkiezingen. Toen de verkiezingen begonnen te naderen, begon de druk op zijn schouders te zwaar te wegen, kreeg hij door dat hij eigenlijk alleen nog maar te verliezen had en ging het bergafwaarts met de PvdA.”

Wat vindt u van het niveau van de debatten in de Tweede Kamer? 
“Met het niveau is niks mis. Met de onderwerpen wel. Zo was er bijvoorbeeld veel te doen over het salaris van de nieuwe topman van SNS. Heel Nederland was in rep en roer. Maar toen Nederland begin februari tegen Italië voetbalde, nota bene een oefeninterland, juichten twee miljoen mensen om het hardst toen Jeremain Lens 1-0 scoorde. Die Lens verdient een veelvoud van het salaris van de nieuwe bank-CEO, maar daar hoor je bijna niemand over.”

“Je kunt politiek Den Haag er overigens niet de schuld van geven dat het debat hierover gevoerd wordt, want de kiezer schreeuwt dat die SNS-topman teveel verdient en dat Den Haag maatregelen moet nemen. Politiek Den Haag moet dus wel reageren. Maar het is wel jammer, want dat salaris blijft gewoon in takt. Er zijn wat oppositiepartijen die protest aantekenen en dus wat puntjes menen te scoren, maar daar blijft het bij. En dus is die discussie niets meer of minder dan tijdverspilling.”

In Nederland laait de discussie regelmatig op dat een tweepartijensysteem, zoals in Amerika, veel beter zou zijn. Wat vindt u? 
“Bij ons is het beter. Er is hier een politieke balans omdat iedereen concessies moet doen; extreme beslissingen worden niet genomen. De extremen van de PVV zullen nooit tot uitvoer komen. De andere partijen zorgen er namelijk altijd voor dat de balans min of meer in evenwicht komt als deze dreigt uit te slaan. In Amerika, waar in de basis maar twee politieke stromingen zijn, is de totstandkoming van besluitvorming vaak krankzinnig moeilijk. Barack Obama moet lobbyen als een gek om zo nu en dan eens een succesje te boeken. Amerika is wat mij betreft het bewijs dat slechts twee partijen niet werken.”

U loopt al jaren mee in Den Haag als verslaggever van RTL4. In hoeverre kunt u nog steeds afstand bewaren? “Allereerst door een natuurlijk verloop. Er komen en gaan politici. Daarnaast gelden hier wat ongeschreven wetten. Als de heren en dames politici voor een seminar of een bezoek op pad gaan en er wordt overnacht in een hotel, dan slapen wij journalisten vaak in hetzelfde hotel. Overdag wordt er dan gewerkt, maar ’s avonds drinken we met zijn allen een borrel en schuift iedereen zijn werk even aan de kant. Op zulke moment kan iedereen vrij praten; wie daar misbruik van maakt, krijgt vanzelf de kous op zijn kop.” 

“Overigens is het wel opvallend dat niet iedereen dan bij die avondlijke borrel aanwezig is. Ik herinner mij Wouter Bos nog heel goed. Dan zat iedereen aan de borrel en hoorde je opeens ‘plons’. Nam Wouter Bos moederziel alleen een duik in het zwembad. Hij zonderde zich vaak af van de rest. Dat wist eigenlijk niemand buiten Den Haag van hem; hij was de man met de lach op zijn gezicht, hij straalde gezelligheid uit. In werkelijkheid was het een einzelgänger.”

 “In de aanloop naar de verkiezingen zijn ook anderen vaak even weg. Zo stonden VVD en D66 op een gegeven moment voor de laatste verkiezingen op gelijke hoogte in de peilingen. Ineens zag je Alexander Pechtold en Mark Rutte hun borrel wegzetten en samen een wandelingetje maken. Want klaarblijkelijk zagen zij aankomen dat VVD en D66 tot elkaar veroordeeld zouden worden. Wat overigens niet gebeurde. Maar ach, je ziet dat de uitkomsten van peilingen zo veranderlijk zijn als het weer. Ze kloppen op dat moment wel, dat geloof ik zeker, maar het sentiment onder de kiezers kan met de dag wijzigen.”

Gelukkig is daar de stemwijzer...
 “De stemwijzer slaat nergens op. Je moet dan wat invullen en uiteindelijk komt jouw partij er dan uitrollen. Leuk om eens te doen, maar hecht er nou maar geen waarde aan.”

 


Reacties

WhatsApp us!